Choroby tarczycy stanowią jeden z najczęstszych problemów zdrowotno-społecznych w ostatnich latach na całym świecie. Zaburzenia czynności tarczycy dotyczą ponad 20 % naszego społeczeństwa i dotyczą w szczególności kobiet, które chorują 9 razy częściej niż mężczyźni. U około 3-7% populacji stwierdza się w badaniu fizykalnym guz tarczycy, podczas gdy w badaniu ultrasonograficznym częstość rozpoznawanych zmian ogniskowych sięga do 50% wśród populacji dorosłych. Spośród tych zmian, 5% to zmiany nowotworowe złośliwe wymagające pilnej interwencji chirurgicznej.
Zgłoś się do diagnostyki schorzeń tarczycy jeżeli:
Nadczynność tarczycy polega na nadmiernym wydzielaniu hormonów tarczycy, a jej przyczyna może być różnorodna. W większości przypadków jest spowodowana procesem autoimmunologicznym (choroba Graves-Basedowa), ale też nadmiar hormonów może być produkowany przez pojedynczy guz autonomiczny lub wole wieloguzkowe. Podstawą leczenia jest rozróżnienie etiologii nadczynności tarczycy. W przypadku nadmiaru hormonów tarczycy w organizmie pacjent odczuwa:
Leczenie nadczynności tarczycy polega na stosowaniu leków tyreostatycznych (zmniejszających poziom hormonów w organizmie) lub podaniu radiojodu; niekiedy konieczne jest leczenie operacyjne.
Jest najczęstszą postacią zaburzeń czynności tarczycy, dotyczy około 10 % społeczeństwa. Jej główną przyczyną jest obecność procesu autoimmunologicznego (przeciwciał anty TPO i anty TG), które stopniowo niszczą komórki tarczycy powodując spadek hormonów tarczycy i kliniczne objawy niedoczynności (choroba Hashimoto). Proces ten może toczyć się w organizmie przez wiele lat przebiegając bezobjawowo lub skąpoobjawowo (subkliniczna postać choroby), aż do pełnoobjawowej niedoczynności, manifestującej się następującymi objawami:
Choroba Hashimoto jest chorobą przewlekłą i wymaga stałej substytucji hormonów tarczycy.
U około 3-7% populacji stwierdza się w badaniu fizykalnym guz tarczycy, podczas gdy w badaniu ultrasonograficznym częstość rozpoznawanych zmian ogniskowych sięga do 50% wśród populacji dorosłych. Spośród tych zmian, 5% to zmiany nowotworowe złośliwe, a około 10% to zmiany niejednoznaczne, podejrzane o występowanie zmian nowotworowych złośliwych. Każdy guz tarczycy powyżej 1 cm jest wskazaniem do wykonania biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej w celu zróżnicowania zmian łagodnych w tarczycy od zmian nienowotworowych. Od charakteru zmian, czyli od wyniku biopsji zależy dalsze postępowanie w wolu guzkowym. Większość guzków w tarczycy może być przez lata obserwowana, pod warunkiem stałej kontroli ultrasonograficznej i okresowo wykonywanej biopsji tarczycy.
Rak tarczycy jest najczęstszym nowotworem złośliwym wśród schorzeń endokrynnych. Łatwy dostęp do diagnostyki chorób tarczycy (powszechna dostępność do badania ultrasonograficznego), a także wzrost rozpoznawalności raka tarczycy w biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej, sprawiły, że liczba operacji tarczycy trzykrotnie wzrosła w ostatnich trzech dekadach również z powodu raka tarczycy. Najczęściej występuje rak brodawkowaty tarczycy, który wcześnie zdiagnozowany i odpowiednio leczony odznacza się bardzo dobrym rokowaniem. Inne postacie raka tarczycy to: rak pęcherzykowy, rak rdzeniasty i najrzadziej występujący rak anaplastyczny. Podstawą leczenia raka tarczycy jest leczenie chirurgiczne: całkowite wycięcie tarczycy z tkanką chłonną okołotchawiczą; niekiedy konieczne jest również usunięcie węzłów bocznych szyi.